Welkom bij de eerste editie van de podcast Hersenletselcentrum Jan Ligthart Bussum , op 27 mei 2023 gepubliceerd.Hieronder eerst de link van de audio, die ook terug te vinden is op Spotify onder die naam en onder "Frans Regtien" Daarna volgen een aantal teksten over onderwerpen die in de podcast te horen zijn.
https://open.spotify.com/episode/1kzFKgNyLzBG1FrwzgRF3f?si=0ecb1de7adf84061

Op 31 augustus was de tweede aflevering op Spotify te horen.
https://open.spotify.com/episode/5BcDe8YFnZOoGanvqO3RQy?si=338b8106b4c646b4ook wat teksten uit de podcasten. Op Spotify te vinden als RTV-journalist Frans Regtien en dan als onder dek op Hersenletselcentrum Jan Ligthart Bussum tweede aflevering.

Hieronder wat teksten van de bijdragen in de afleveringen op  Spotify

WAT IS EEN PODCAST
Een podcast is een serie afleveringen van gesproken audiobestanden. Eigenlijk een soort radio. Je kunt hem beluisteren als je bijvoorbeeld Spotify op je computer hebt gedownload. Een  geluidsopname die op internet gezet is, zodat hij overal, bv. met een laptop, mp3-speler of mobieltje beluisterd kan worden.
Podcasts zijn handig voor onderweg: je kunt ze downloaden op een smartphone en luisteren wanneer het je uitkomt.
In ons geval is het een verzameling nieuwtjes. Ook zijn er ingesproken bijdragen EN interviews met deelnemers over de dagbesteding in het Hersenletselcentrum Jan Ligthart in Bussum. Waar zijn ze mee bezig? Dat kunnen sport- en spelactiviteiten zijn omdat beweging voor hen belangrijk is. Maar ze kunnen ook creatief bezig zijn, zoals met schilderen, tekenen, kleien of mozaiken en computeren. Heel belangrijk is ook het sociale contact tussen die deelnemers. In de zoekfunctie van Spotify kun je “Hersenletselcentrum” en “Jan Ligthart” intikken en dan kun je de podcast over ons beluisteren

SAMENSPRAKEN
Er zijn tot nu toe dit jaar 2023 twee Samenspraken geweest. Daarin werden mededelingen gedaan over het Hersenletselcentrum Jan Ligthart en waarin ook deelnemers aan de dagbesteding konden vertellen wat hun op het hart ligt. Peter van Koten, manager van het AC Jan Ligthart, legde op 23 februari eerst uit waarom Samenspraak er is. Sherpa vindt het belangrijk dat clienten 1 keer in de twee maanden de kans krijgen om hun verhaal te vertellen, wisselend op dinsdag, woensdag of donderdag, om 11 uur in de sportzaal. Het verslag kun je teruglezen op het informatiebord in de algemene ruimte van het hoofdgebouw. Je kunt 1 exemplaar naar huis meenemen om dat nog eens rustig na te lezen. Over het taxivervoer gaven gaven Kim en Marian een compliment aan de chauffeur. Activiteitenbegeleider Hennie is contactpersoon tussen de vervoerder Jan Ligthart en de vervoerder RVC. Zij kijkt dagelijks of de taxi’s ’ s morgens op tijd komen en ’s middags op tijd zijn om iedereen weer naar huis te brengen. Bij haar kun je ook terecht met vragen of klachten. De basisgroep nis inmiddels verhuisd naar der begane grond van het hoofdgebouw. Alle andere activiteiten zijn naar het tweede gebouw verplaatst. Dolores gaf aan dat ze soms gek wordt van het alsmaar verschuiven van tafels. Peter zei dat soms een andere tafelopstelling nodig is, omdat er soms een wisseling van groepen is.
De tweede bijeenkomst was op 25 april. Daarbij kwam ter sprake welke ervaringen de clienten hebben met de nieuwe vervoerder. Taxi Gooi& Vechtstreek. Bij deze taxi’s is de afstap laag. Soms staan er veel rollators naast de rolstoel. Wat erg gewaardeerd wordt is dat er voor de komst van een taxi een telefoontje komt, zodat je weet dat je klaar kunt gaan staan. Het voorlopige rapportcijfer: tussen 7 en 8. Peter vroeg of er ideetjes op de flapover blijven gezet worden. Niet alleen over uitjes. Een workshop kan ook.Er werd waardering uitgesproken over de kerst- en paasluch. De muziekmiddag met Nico &Friends was ook erg gezellig. Alain wil graag weer muziek blijven maken. Na de zomervakantie wordt gekeken of dit weer in te plannen is. Met Elize en Esther gaat het goed, zo werd meegedeeld. Er werd gevraagd waar de rookplek is:  die is in principe alleen in het rookhok. Een oude huisregel voor clienten is dat je niets uitleent aan een ander. Dat geldt ook voor het vragen van iets te lenen. Wanneer je het moeilijk vindt om te weigeren, geef je dat aan bij een begeleider.

DURF TE VRAGEN: GESLAAGDE BIJEENKOMST
Op donderdagavond 9 maart 2023 werd er in het Hersenletselcentrum Jan Ligthart in Bussum een drukbezochte bijeenkomst voor clienten, mantelzorgers en begeleiders gehouden. Het thema was “Durf te vragen” en spreker was Herman Dummer, bedenker van dit motto.  “Het is goed om te weten waar mensen het gelukkigst van worden. Niet van geld, maar als ze iemand anders kunnen helpen. Ik zeg altijd: als je niet weet hoe je iemand kan helpen , dan maak je hem of haar eigenlijk een beetje ongelukkig. Als je vragen durft te stellen wordt je zelf ook gelukkig. Het stellen van de goede vraag maakt de kans groter dat de vragensteller daarmee geholpen kan worden”. Dummer vroeg voor de lezing of de toehoorders een vraag konden bedenken die ze zelf wilden stellen, maar misschien dat niet durfden. Dat hebben ze zeker gedaan. Een van de vragenstellers was Dolores van der Kruis. Zij vroeg wat zij moest doen als zij na drie ongevallen niet de weg kan terugvinden. Zij heeft twaalf ssessie bij een psycholoog gehad en dat heeft niets opgeleverd. Ze wilde weten wat ze daar aan kon doen. Het idee achter de bijeenkomst was dat mensen allerlei tips konden geven, die nuttig waren voor de vragensteller. Dummer” “Hij of zij zegt dan: dank je wel, omdat iemand de bereidheid heeft getoond om  tips te geven. Die hebben we op post-its geplakt en die neem de vragensteller mee naar huis. De vraag die de vrouw had gesteld heeft dat ook gedaan en ze was er blij mee”. Hoe beoordeelt Dummer zelf het resultaat van de bijeenkomst? “Ik zie dat er heel veel energie is vrijgekomen en dat mensen een glimlach op hun gezicht krijgen. Voor mij was het een zeer geslaagde avond en ik denk voor de meeste aanwezigen ook”.

VOORSTELLEN MARIUS
Mijn naam is Marius Zwaal. 65 jaar jong. Vader van 3  kinderen ( van 16, 18 en 19 jaar). Ik woon in Hilversum. Ben volledig afgekeurd na een herseninfarct 10 jaar geleden. Tijd genoeg voor dingen die ik leuk vind, onder andere voor het maken van columns voor deze podcast van onder andere mijn vriend Frans Regtien. Ik vind het leuk om kleine stukjes die over het leven met een beperking gaan aan jullie vertellen. Ik probeer altijd met een lach (en soms een traantje) te relativeren hoe zo'n leven mij vergaat. Ik hoop op enige herkenning, misschien zelfs wat troost en vooral een relativerende glimlach. Ik zal dusregelmatig als gastspreker voor de komende podcasts van Hersenletselcentrum Jan Ligthart in Bussum jullie, de deelnemers aan de dagbesteding, iets over mijn wel en wee vertellen. Op de persoonlijke website van Frans Regtien( www.fransregtien.nl) kunnen jullie de tekst ook nog eens nalezen en daar zijn onder het kopje Podcast  de Hersensinpels van Frans uit het verleden en vanaf  nu (over het hersenletselcentgrum Jan Ligthart)  te beluisteren.
Hierbij mijn eerste column

Over leven of overleven

“Normaal is de afwijking die de massa erkent", sprak de leraar op de middelbare school vijftig jaar geleden de klas toe waarin ik als een van de velen rebelleerde tegen de gevestigde orde.Ik geef grif toe dat ik gedurende de afgelopen halve eeuw regelmatig ben gezwicht voor de verlokkingen ergens bij te horen, populair te doen en succes te smaken. En ook om pogingen te vermijden buitengesloten te worden en als een muurbloempje aan de zijkant te vertoeven, het was een van de angsten die me jarenlang parten speelde. Helaas, ik heb de populariteitspolls niet volledig overboord weten te zetten, alleen kan ik met enige voldoening zeggen, dat ze mijn leven niet meer beheersen. Op vijfenvijftig jarige leeftijd, nu bijna tien jaar geleden, kwam de spreekwoordelijke man met de hamer voorbij en trakteerde me - out of the blue - op een herseninfarct. Het heeft zeker 5 jaar geduurd voordat ik ook naar deze levens veranderende gebeurtenis durfde te kijken als een vermomde zegening. 'Ook', zeg ik, want het is niet altijd één grote treurnis te leven met de naweeën van een herseninfarct. Natuurlijk ken ik vele momenten van blijvende frustratie, valt acceptatie van het onvermijdelijke soms flink tegen en hangt er voortdurend een dreiging van sociaal isolement. En toch - misschien ben ik een uitzondering – ik word elke nieuwe dag wakker met een blij gevoel, voel zin door mijn aderen stromen en merk dat ik nog vele verwachtingen heb, die me een goed gevoel bezorgen en in beweging houden. Mijn overleven gaat vooral over leven.

Het is me zelfs gelukt (ik had tenminste dat geluk), min of meer aangewaaid, een nieuwe bezigheid te vinden die veel voldoening geeft en de nodige energie oplevert: ik ben gaan schrijven. Aanvankelijk waren het medische updates, voor vrienden en familie, maar de inhoud veranderde in de loop der jaren. Tegenwoordig schrijf ik zo af en toe een column voor de podcast van Frans Regtien (voor vele mensen die ook bij Jan Ligthart komen een goede bekende). Het geeft voldoening en ik vind het een meerwaarde hebben om van mijn zwakte ( het NAH) een kracht te hebben kunnen maken. Daarbij is het therapeutisch gezien ook nog eens waardevol om stukjes aan het papier toe te vertrouwen, die allemaal gaan over het leven met een handicap. Het maakt me blij om de acceptatie van mijn eigen handicap op een hoopvolle manier om te zetten in iets dat een hart onder de riem kan steken voor mezelf, enkele lotgenoten met NAH, maar vanaf nu ook de bezoekers van de Jan Ligthart dagbesteding in Bussum.. Ja, we hebben gemeen dat we pech onderweg hebben gekend, maar het leven blijft - met vallen en opstaan - de moeite waard.

Het doet me oprecht goed een klein beetje hoop te mogen geven. Niet dat daardoor het resultaat van ons bestaan altijd een goede afloop kent, maar het bewandelen van de weg krijgt betekenisvolle momenten. Voor mij althans. Naïef? Misschien ook. Ik kan in ieder geval leven met mijn afwijking die door velen met veel mededogen gezien en erkend wordt. En dat stemt dankbaar.

GESCHIEDENIS JAN LIGTHART
Op 29 september 1989 werd onder het toeziend oog van de burgemeester van Huizen een boom plant in het Jan Ligthartcentrum daar. Daarmee werd het centrum officieel geopend. Het centrum was er gekomen uit particulier initiatief met het doel mensen met een beperking een plek te geven waar ze zich thuis zouden voelen door bezig te zijn met hun hobby”s en talenten en vaardigheden te ontwikkelen. De naam Jan Ligthart was vernoemd naar een onderwijsvernieuwer in de 19^de eeuw. In de jaren 90 ontstonden er huisvestingsproblemen. De gemeente wilde de huur opzeggen. Allerlei acties werden er ondernomen om het pand te behouden. Handtekeningen werden verzameld en een team deed mee het TROS-televisieprogramma “Ter land, ter zee en in de lucht”. Hoogtepunt van de actie was een protestmanifestatie in hartje Huizen. Het bestuur van het Jan Ligthartcentrum wist beslag te leggen op een pand in de gemeente Bussum. De voormalige Koepelschoolkerk werd rolstoeltoegankelijk gemaakt. In 1997 werd het aangepaste gebouw op het terrein van de Koepelkerk in gebruik genomen. Het heet nu Activiteitencentrum Jan Ligthart

KOKKERELLEN MET RENE
Wat is hutspot en waar komt het vandaan? Aardappel, wortel en ui in één pan en in de hussel ermee. Zo’n Nederlands prakkie is altijd goed tijdens de koude winterdagen. Maar wat nou als we je vertellen dat die stamp niet zo Hollands is als je denkt? Het originele recept kregen we uit veel zuidelijkere windstreken. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog zat ons kikkerland vol met soldaten uit het warme zuiden. En die aten naast paella en tortilla - je raadt het al - stamppot. Het gerecht bestond uit wortelen, pastinaak, uien en vlees en werd gegeten op de Spaanse legerbasis. Toen in 1574 de dijken bij Leiden werden doorgestoken en de Spanjaarden zich plotseling teruggetrokken, plunderden de hongerige Nederlanders hun kamp op zoek naar eten. Daar vonden ze een pan met groentebrij die al snel bekend zou staan als hutspot. In het gerecht zat dus geen aardappel, maar pastinaak. We hebben de aardappel, ondanks dat we zo trots zijn op die Hollandse piepers, wederom te danken aan de Spanjaarden. Zij ontdekten de plant in Zuid-Amerika en brachten hem naar Nederland. Pas in de negentiende eeuw werd de aardappel zo populair dat ie de pastinaak in hutspot begon te vervangen.
Bron: https://www.elle.com/nl/eten/eten-drinken/a25558233/hollandse-stamppot-hutspot-geschiedenis/

Oudhollandse hutspot met ui en peen maak je lekker zelf met dit recept. Supermakkelijk en heerlijk met een stukje rookworst erbij.

Bereidingstijd: 30 min

Recept voor: 3 personen

BENODIGDHEDEN

750 gr kruimige aardappels

750 gr wortels/winterpeen

1 grote ui

25 gr roomboter

50 ml melk

snufje zout en peper

BEREIDINGSWIJZE:
Schil de aardappels en snijd de aardappels in even grote stukken. Snijd de ui in halve ringen. Schil de winterpenen en snijd deze in kleinere stukken. Doe ze in de pan, dan de wortels en dan de ui. Vul de pan met water en kook het geheel circa 20-25 minuten met een snufje zout. Giet het water af en stamp de hutspot met een aardappelstamper. Er mogen best nog wat stukjes inzitten. Roer de boter en de melk door de hutspot en breng het geheel verder op smaak met zout en peper. Serveer bijvoorbeeld met een sappige rookworst. Bron:
https://www.lekkerensimpel.com/hutspot/

"JE HEBT NIET VAN ALLE PRIKKELS LAST"
Eerder dit jaar gaf Hans van Dam, consulent hersenaandoeningen en publicist op dat gebied,een drukbezochte lezing in het Hersenletselcentrum Jan Ligthart in Bussum. .Hij deed dat voor mensen met niet aangeboren hersenletsel, mantelzorgers en professionals. Daarin noemde hij onder meer overprikkeling een onterechte heilige koe. “Overprikkeling geeft stress en een kort lontje. De verleiding om dat voor waar aan te nemen is groot. Je moet met je naasten nagaan van welke prikkels je last hebt. Dat is nooit van alle prikkels het geval. Hoe kom ik terug naar goed in mijn vel zitten. Welke prikkels zitten mij tegen en welke prikkels zetten mij weer op het spoor. Van Dam noemde verder het verhaal van een jongen, die in een woonvorm zat en naar een concert van Shakira in de Gelredome. Daar waren natuurlijk heel veel prikkels. “Daar zitten tienduizenden mensen. Iedereen zei: dat is wel leuk dat je dat wil , maar dat kan natuurlijk niet. Hij heeft de hele avond nergens last van gehad. Hij zag de mooiste vrouw van zijn leven. De moraal van het verhaal: als je iets leuk vin , dan valt er veel ruis weg. Je mag ook een gecalculeerd risico nemen en dat hebben we gedaan”. Van Dam had van te voren een lijst met te behandelen onderwerpen gemaakt, maar aan vele kwam hij niet toe.Dus wordt vervolgd. “Het mooie van die avond was dast we zo goed en open met elkaar in gesprek waren.Soms gingen we best de diepte in met persoonlijke verhalen.Daar gaan  we de volgende keer mee verder”. 

BERTUS KRAS: ZANGER EN ILLUSTRATOR

Spontaan zet hij “Tanze mit mir in der Morgen” in. Ook “Schenk mir Rozen aus Tirol” volgt. Ook Hollandse liedjes zijn zijn favorieten. Waarna het “Huilen is voor jou te laat ik kom niet meer” wordt gezongen. “Jij blijft altijd bij het orkest, zeggen ze. Als erelid!” Dat doet hem goed, dat dat gezegd wordt. Hij komt al 27 jaar bij het Jan Ligthart en is twee keer per week in de weer voor de krant met het maken van afbeeldingen van dieren en blaadjes.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Op 1 december 2023 kwam de derde aflevering van de podcast Jan Ligthart online op Spotify.

https://open.spotify.com/episode/1y4LhjIzKuFm6Sx62omcfa?si=Wnc-AsZlTQ-oY1HuPdkX6Q

 Hieronder enkele verhalen, foto's en een filmpje uit onderwerpen in deze aflevering. Op de foto hieronder zie je ook de lezing van Carmen (links) en Maxime Maurer over de relatie tussen mensen en dieren en daar weer onder een filmpje van Interaktcontour over digitale dagbesteding.

DIERONDERSTEUNENDE THERAPIE WEBSITE.docx

FUSIE ZORGORGANISATIES.docx

PECH ONDERWEG.docx
https://youtu.be/KNrCSPDP0ko

Op  29 maart 2024 kwam de vierde en laatste aflevering op Spotify. Hieronder de link. Ook wat teksten en foto's over het afasiekoor voor mensen met niet aangeboren hersenletsel en informatie over cranberries.

Het afasiekoor in het Hersenletselcentrum Jan Ligthart in Bussum is ontstaan vanuit de behandelmethode SMTA (spraakmuziektherapie voor afasie). Het  vormt een goede aanvulling op afasiebehandeling en is daarnaast geschikt voor een ieder die niet of niet vloeiend kan spreken. Deze combinatiebehandeling van logopedie en muziektherapie wordt al individueel aangeboden op deze locaties. Door een vaste melodie en ritme aan een woord of zin te koppelen worden woorden en/of zinnen ingeslepen. De zinnen zijn gebaseerd op dagelijkse uitingen die veel voorkomen (bijv. “goedendag” “mag ik drinken”) .Mensen met afasie en/of een spraakapraxie kunnen niet/nauwelijks of niet vloeiend kunnen spreken maar vaak wel zingen. Deelname aan het afasiekoor vormt een goede oefensituatie om aangeleerde SMTA zinnen in de praktijk te leren gebruiken. Door onder lotgenoten te zijn wordt veelal de drempel verlaagd om de stem weer sprekend en zingend te gebruiken. Dat geeft zelfvertrouwen. Danien ten Berge en Inke Knudde geven de lessen.

Recept cranberrytruffels

In 1845 spoelde een tonnetje bessen aan op Terschelling. Het vat werd door een jutter achter de eerste duinenrij gebracht omdat hij dacht dat het om een waardevol vat wijn ging. Toen de inhoud uit bessen bleek te bestaan, liet hij die ter plaatse achter waarna de bessen zich op Terschelling uit konden zaaien. Na verloop van tijd ontdekten de eilanders dat deze vreemde, wat zurige bessen best goed te eten waren dus begonnen ze de cranberry’s te plukken. Inmiddels zijn er op Terschelling in de vochtige, zure duinvalleien uitgebreide velden met cranberry’s. De pluk van deze bessen is aan Terschellingse bedrijven verpacht. Maar de bessen groeien nu ook op andere Waddeneilanden en op sommige andere plekken in Nederland. Van september tot november is het oogsttijd voor de cranberry...het rode goud. Cranberry’s zijn de bitterzoete bessen van de cranberryplant, een plant uit de heidefamilie. In het Nederlands worden ze ook wel ‘veenbessen’ genoemd. Je kunt cranberry’s vers of gedroogd eten. Verse cranberry’s zijn vooral geschikt om er compote, saus of jam mee te maken. Een paar andere producten zijn: cranberry thee, cranberry cake, cranberry limonade en cranberry ijs. Het is een heel gezond besje, de cranberry zit vol vitamine C en antioxidanten.
Deze cranberrytruffels zijn de perfecte combinatie van zoet en zuur. Een heerlijke chocolade-traktatie. Eenvoudig te maken en perfect om te delen met vrienden en familie.

Tussendoortje voor 4 personen, 150 minuten bereidtijd

Ingrediënten

200 ml houdbare slagroom

250 g pure chocolade

3 el gedroogde cranberry's (zak 200 g)

3 el cacaopoeder

Bereidingswijze

Breng in een steelpan de slagroom aan de kook. Draai het vuur laag, voeg de chocolade toe en laat op laag vuur in de warme room smelten. Roer glad en laat afkoelen tot kamertemperatuur.

Schep de cranberry’s erdoor en schenk het chocolademengsel in een diepe schaal. Laat de truffelmassa 2 uur in de koelkast opstijven.

Vorm van het mengsel 30 truffels. Strooi de cacaopoeder op een bord en rol de truffels erdoor. Leg ze op een schaal.

Tip! Bewaar de truffels in de koelkast maar laat ze voor het serveren weer op kamertemperatuur komen. Zo zijn ze zijdezacht en vol van smaak.

Hieronder links Danien tTen Berge en rechts naast mij muziektherapeute Inke Krudde.

IK-KRANT

Naast  de podcast kwam er ook de IK-krant uit, met bijdragen die door mij werden geschreven.
https://outlook.live.com/mail/0/id/AQMkADAwATNiZmYAZC1hNDg0LTFlNmMtMDACLTAwCgBGAAADeKwW80gtdEi7BAkSv%2BxcaQcAxYmV4M9BXkO%2FskKfx5rsegAAAgEMAAAAxYmV4M9BXkO%2FskKfx5rsegAG9zfFMwAAAA%3D%3D/sxs/AQMkADAwATNiZmYAZC1hNDg0LTFlNmMtMDACLTAwCgBGAAADeKwW80gtdEi7BAkSv%2BxcaQcAxYmV4M9BXkO%2FskKfx5rsegAAAgEMAAAAxYmV4M9BXkO%2FskKfx5rsegAG9zfFMwAAAAESABAAZ9m5EmZ0pEWSax59%2BmD1kw%3D%3D