HERSENSPINSELS NIEUWE STIJL

Column van Marius Zwaal

Feniks

Ziek, zwak en zorgelijk mijmert hij over lang vervlogen tijden. De jeugd die permanent leek. De spieren strak, de huid gebruind, de haren donkerblond en dicht geplant. Ouderdom, leek oneindig ver weg. Tot de eerste kwaaltjes kwamen. Crèmes, een camouflerende haargrens en ook een andere scheiding konden niet verhullen dat verval had ingezet. Maar is het schipbreuk of is er ook groei te ontwaren als  ouderdom  naakt en ziekte zich aandient? Is er slechts kommer en kwel te ontwaren als je een ouderenpas op zak hebt of zijn er nieuwe waarden die de moeite waard zijn? En bestaat er voor elke feniks uit de as herrezen een draaiboek voor het leven 2.0?
De geriater probeert empathisch te benadrukken dat de nieuwe levensfase volop kansen biedt. Maar welke, dat zegt hij er niet bij.In de eigen ontdekkingstocht omarmt menig senior dat de extra dertig jaar die haar of hem  gegeven zijn, gevuld worden met sportieve bezigheden, culturele uitstapjes en het onderhouden van contacten met gelijkgestemden. En niet te vergeten natuurlijk het bewonderen van het nageslacht en andere erflaters. Je zou bijna vergeten dat voor een rijk gevulde oude dag lichamelijke en geestelijke gezondheid voorwaardelijk zijn.
Marius Zwaal

Anouk Inden maakt blogs voor de patientenvereniging Hersenletsel.nl. Ze heeft dus zelf ook hersenletsel. Sinds haar 17^de jaar bezoekte ze popfestvals, waar harde muziek te horen is. Hoe is het om dat te doen als je niet aangeboren hersenletsel hebt? Het zomerseizoen is begonnen, dus is het nu de tijd om naar die festivals te gaan Maar hoe doe je dat met die harde muziek? Tips: oordopjes, kleine gezelschappen, kleedje mee en zonnebrillen.

Mariska Boer is de docente van mijn toneelverenging, die in het Utrechts buurthuis De Paraplu repeteertde Ze  gaf les aan een groep van een stuk of 8 mensen met niet aangeboren hersenletsel. Het ging om improvisaties, waarbij we losse scenes speelden. Op een bankje in een park, in een passagiersbus en met een niet bestaand brabbeltaaltje. Uiteindelijk mondde dat uit in een uitvoering, waar ik veel plezier aan beleefde. Mijn oude hobby kon ik zo weer uitvoeren!

Tineke Bergsma werkt als begeleider bij de opvang voor mensen met niet aangeboren hersenletsel Jan Ligthart in Bussum. Zij organiseert wandeltochten voor o.a. die mensen. Ik sprak met haar over het belang van het lopen in en het beleven van natuur voor hen. Dat mondde uiteindelijk uit in een georganiseerde wandeling op de Veluwe, eind september bij het Openluchtmuseum in Arnhem. Mensen met NAH hebben vaak minder vertrouwen in hun iichaam, zeg ze." Wandelen geeft je vaak veel energie, dat komt door de geluiden en kleuren buiten. Ook door de wind die je voelt. Een grassprietje oppakken om de structuur van gras te voelen. Met frisse lucht kun je ook makkelijker slapen".