JAREN 10
Voorlopig bleef ik in de jaren 10 nog actief in het samenstellen en presenteren van het achtergrondprogramma Nieuwslijn Magazine bij de Wereldomroep. Die hield in 2012 op te bestaan. Dat was een forse sanering vanwege de bezuinigingen bij de omroep. In 1 klap kwamen 250 mensen op straat te staan. Het afscheid was een indrukwekkend mediaspektakel. Er werd door hoofdredacteur Peter Veenendaal afgeteld van 10 naar 1 en het is hieronder te zien. Die opname zal altijd bij mij op mijn netvlies blijven staan. Op de pagina Herinneringen staat nog een column die ik ter gelegenheid van dit afscheid schreef.
Ik belandde in de WW. Een periode brak aan van een lange zoektocht naar journalistiek werk. Door het programma Twee Dingen van omroep Max werd ik geinterviewd over het fenomeen leeftijdscriminatie waarbij ik bij zoeken naar werk tientallen keren te maken kreeg. Het was geen makkelijke tijd, omdat ik steeds werd geconfronteerd met het feit dat ik een 50-Plusser was.
Ondertussen waren mijn kinderen volwassen geworden. Fanny ging samenwonen met Jonathan en vond uiteindelijk werk in de zorgsector voor bejaarden. Roald studeerde af aan de School voor de Journalistiek in Utrecht. Josje ging in de loop dat decennium werken op de Lorentzschool in Hilversum als onderwijsassistent. Dat betekende vooral in de praktijk met basisschoolkinderen leesoefeningen doen. Ik kwam na de Wereldomroep eerst betaald bij Nieuws.nl terecht, een website over Hilversums nieuws, die ik zelf volschreef. Ook heb ik ruim drie en een half jaar bij de lokale omroep RTI-Hilversum gewerkt. Ik bedacht zelf het radioprogramma Wat leeft in Hilversum met actualiteiten en muziek. Het werd op donderdag van 16 tot 18 uur uitgezonden. Ik presenteerde het samen met André van Os en Hans van Dijk. Ze waren ex-collega's van de Wereldomroep. We deden zelf de interviews en schreven de teksten. Met eigen gekozen muziek ter afwisseling was het een wekelijks magazine dat een beeld van de afgelopen week gaf van wat er in Hilversum was gebeurd. Let: je ziet eerst Andre van Os. LET OP: Het geluid is erg zacht
Een van de belangrijkste gebeurtenissen die Hilversum diep raakte was de ramp met de MH17, op 17 juli 2014. Onder de vele dodelijke slachtoffers waren ook verschillende Hilversummers.
Vanaf 2015 werd Wat Leeft In Hilversum uitgezonden in een voormalige bioscoop aan de Herenstraat in het centrum van de stad. Daar presenteerde ik het programma alleen. Ik werkte wel toen nauw samen met Ingmar Meijer van de Gooi- en Eembode en Joost Lammers van NH Nieuws. Een krantenman en een andere radiojournalist. We wisselden onderwerpen uit en werkten ook samen aan nieuwsverhalen. Geleidelijk werd ik ook de vaste interviewer van Pieter Broertjes, de burgemeester van Hilversum. Ook met hem nam ik de week door over Hilversumse actualiteiten, voor RTI Hilversum.
Naast het werk voor RTI Hilversum was ik actief voor de Mediawerkplaats. Dat was een kortstondig vangnet voor veel journalisten die bijvoorbeeld bij de Wereldomroep werkten maar ook op andere plaatsen ontslagen werden.
Ik was ook redacteur van het omroepblad Spreekbuis en schreef artikelen over omroepnieuwtjes. Als je naar de website van Spreekbuis gaat en daar bij de zoekfunctie Frans Regtien intikt zie je daar bijdragen van mij staan. Later, na mijn hartstilstand, schreef ik opnieuw voor deze online-uitgave Ik was een bezige bij in die jaren 2012 tot 2016. Ik richtte ook de Radiopraktijk op. Met Corine van Dun, Nicolette de Gooijer en Rene Roodheuvel bood ik cursussen aan voor studenten, jonge journalisten en middelbare scholieren. Het ging daarbij om de vakken radiopresentator, interviewer en bureauredacteur. Hieronder een voorbeeld van een praktijkles op het Hilversumse Roland Holst College, die ik gaf. Over de website zie je meer op de pagina over RTI Hilversum.
Nog 1 ding mag in mijn levensloop niet onvermeld blijven. Ik had het er al over op de pagina's jaren 80 en 00 over gehad. Ik heb in totaal 35 jaar met heel plezier amateurtoneel gespeeld, bij verenigingen in Amsterdam en Hilversum. Ik vond het heerlijk om altijd in de huid van een ander te kruipen. Zie hiervoor ook de aparte pagina over theatergroep 0 in Amsterdam. Hiernaast een foto uit het stuk "Apocalypso"
En ik ben in de jaren 2013 en 2014 ook nog trainingsacteur weest, in het bedrijfsleven. Ik heb een opleiding gevolgd bij WWLA in Amsterdam. Daarbij gaf ik tegenspel aan cursisten die oefeningen over situaties op de werkvloer kregen voorgeschoteld. Ik heb ook een betaalde klus gehad, waarbij ik als acteur een diabetespatiënt speelde. Bij mij thuis en in mijn directe omgeving werden filmpjes opgenomen, waarin ik vertelde over de praktische problemen waar zo iemand mee te maken krijgt. Hieronder voorbeeld.
In de jaren 10 haalde Nederland 2 keer de laatste 4 van een eindtoernooi om het wereldkapioenschap voetbal en natuurlijk volgde ik dat allemaal op de voet via de televisie. In 2010 haalden we de finale waarin we na verlenging met 1 tegen 0 verloren van Spanje. In 2014 werden we 3de, toen we eerst in de halve finale werden uitgeschakeld door strafschoppen tegen Argentinie . Hieronder links een spectaculaire samenvatting van het duel tegen Brazilie , voorafgaand aan de wedstrijd tegen Argentinie tegen de Goddelijke Kanaries waardoor we toen de halve finales haalden door Brazilie met 2 tegen 1 te kloppen. En hieronder rechts een briljant doelpunt van Robin van Persie in de groepsfase tegen Spanje(5-1), waardoor we dik revanche namen voor de nederlaag 4 jaar ervoor, in Zuid-Afrika.
Josje was ondertussen actief als trainster bij de Gooische Atletiek Club (GAC), waarbij ze groepen lopers. voornamelijk ouderen, begeleidde. Dat hield onder meer in lichaamsbeweging onder leiding van haar. Hiernaast een foto van haar training.
Toen kwam het jaar 2016 waarin mijn leven drastisch op zijn kop werd gezet door een harstilstand, eind juli.
Reactie plaatsen
Reacties